بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم؛ قصۀ ایستادن بر سر پیمان و عهد مودت
به‌تازگی چاپ چهلمِ کتاب بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم در انتشارات روزبهان منتشر شده‌است. این کتاب، عاشقانه‌ای پرشور، نغز و شاعرانه است با طراوتِ نثرِ بی‌نظیرِ مردی که هم زبان عشق را خوب می‌دانست و هم همیشه رهایی و آزادگی را مشق می‌کرد. بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم نه‌فقط قصۀ یک عشق بزرگ است، بلکه قصۀ ایستادن بر سر پیمان و عهد مودت است با خود و دیگری. خواندن این داستان، سفری‌ست در زمان‌ها و مکان‌ها با طعمِ دلنشین و شیرین نثری زیباتر از هر شعرِ عاشقانه.
به مناسبتِ چاپ چهلم این کتاب، مصاحبه‌ای با خانم فرزانه منصوری، همسر زنده‌یاد «نادر ابراهیمی» تنظیم کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
1_با توجه به انتشار چاپ چهلم کتاب بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم، از نخستین چاپ‌های این اثر برای‌مان بگویید.
این اثر سرنوشت جالبی دارد. در سال‌های ابتدایی انتشار کتاب، استقبال چندانی از آن نشد. شاید بتوان گفت که این اثر، در مدت ده سال، فقط در سه نوبت تجدیدچاپ شد. البته این کتاب، با سه فونت متفاوت، اثر سختی برای انتشار است. سه فونت ریز، متوسط و درشت در این کتاب، به ترتیب نشان‌دهندۀ زمان کودکی، جوانی و حال راوی است.
ابراهیمی، در همان سال‌های ابتدایی انتشار این کتاب می‌گفت: «من دربارۀ این کتاب شکست خوردم و خوانندگانم درکش نکردند.» اما از سال‌های میانی دهۀ شصت، آرام‌آرام، این اثر با استقبال روزافزونِ خوانندگان -به‌خصوص نسل جوان- مواجه شد؛ به‌طوری که در سال‌های اخیر گاهی دو نوبت در سال نیز منتشر شده‌است. این چنین است که به چاپ چهلم رسیده‌است.
خوانندگان این اثر می‌گویند: «ما با این اثر سال‌ها زندگی کرده‌ایم، جمله‌هایش را از حفظیم و با آن فال می‌گیریم. چراکه هر صفحه از آن عبارتی دارد حاکی از نوعی نگاه فلسفی.»
2_ اگر از روایت انتشار کتاب فاصله بگیریم. گفتید که اغلب از شما می‌پرسند «هلیا یعنی چه؟» یا «آیا هلیا شمایید یا تصویری از شماست؟» در این خصوص، چه پاسخی به آنها می‌دهید؟
خیر، من هلیا و تصویری از او نیستم. شخصیت‌های خلق‌شده در هر اثر داستانی، لزوماً به‌طور فیزیکی وجود ندارند. ساختۀ ذهن نویسنده‌اند. هلیا هم همین‌طور است. نویسنده او را ساخته و پرداخته است. از این رو، می‌‌تواند سمبل چیزی جز یک زن باشد. خواننده باید آن را درک کند.
دربارۀ کلمۀ «هلیا» باید بگویم که این کلمۀ ساختۀ نادر ابراهیمی است که با جابه‌جایی حروف کلمۀ «الهی» به آن رسیده‌است و معنای خاصی ندارد.
البته خوانندگان این اثر، پس از موفقیت آن با ما تماس می‌گرفتند و معنی آن را برای نام‌گذاری فرزندان‌شان از ما می‌پرسیدند. پس از جست‌وجو به این نتیجه رسیدیم که در یونان قدیم، کلمۀ «هلیو» به معنی خورشید، بوده‌است. فکر می‌کنم دختر بزرگم اولین کسی باشد که هلیا نامیده شده‌است.
